अभंगाची दिंडी - दिवस १०

संत एकनाथ महाराज
ज्ञानेश्वरांना माऊली म्हणलं तर नाथांना मामा म्हणलं पाहिजे. आई इतकाच प्रेमळ पण चेष्टेची झालर असणारा जीवनांतील व्यक्ती म्हणजे मामा.(माझ्या वडिलांची उपमा)
नाथांनी नुसते बोधपर अभंगच लिहले नाहीत तर चेष्टा मस्करी करणारी भारुडं, गौळणी पण लिहल्या. त्यामध्ये असणारं तत्वज्ञान तितकंच शुद्ध आणि खोल आहे. मन व वासनेवरील खालील रचना त्यापैकीच एक

येथुनि पुढे बरें होईल । भक्‍तिसुखे दोंद वाढेल ।
फेरा चौर्‍यांशीचा चुकेल । धन मोकाशी ॥ १ ॥
मी आलो रायाचा जोशी । होरा ऎका दादांनो ॥ध्रु॥
मनाजी पाटील देहगावचा । विश्वास धरु नका त्याचा ।
हा घात करील नेमाचा । पाडील फशी ॥२॥
वासना बायको शेजारिण । झगडा घाली मोठी दारुण ।
तिच्या पायी नागवण । घर बुडविसी ॥३।
एका जनार्दन कंगाल जोशी । होरा सांगतो लोकांसी ।
जा शरण सद्‌गुरुंसी । फेर चुकवा चौर्‍याऎंशी ॥४॥

दोंद: वाढलेलें पोट.
होरा: भविष्य