जिंदादिल भाऊसाहेब पाटणकर अर्थात वासुदेव वामन पाटणकर यांचा आज (२० जून) स्मृतीदिन. स्मृतीदिन म्हणजे काय हे त्यांच्या शायरीत सांगायचं झाले तर
आलो तुझ्या दुनियेत, नव्हतो चोर वा डाकू आम्ही
एकही ना चिज इथली, घेऊनी गेलो आम्ही
ते ही असो, आमुच्यासवे आणिला ज्याला इथे
भगवन, अरे तो देहही मी टाकूनी गेलो इथे
जिंदादिल
भाऊसाहेबांनी विविध प्रकारची शायरी केली. शायरीतून सांगितलेले हे तत्त्वज्ञान पहा.
मारतो राजास एक्का, नहिल्यास दहीला मारतो
कल्पनेचे खेळ सारे, कोणी कुणा ना मारतो
पाहता कोणात काही नाही कुठेही वेगळे
सारेच तुकडे कागदाचे, छाप नुसते वेगळे
आता जरासा रंग काही खेळास येऊ लागला
पत्यातला राजा स्वतःला राजाच मानू लागला
राणीसही जाणीव काही और होऊ लागली
लाजली नव्हती कधी ती आज लाजू लागली
दीनतेचा खेद आता दुर्रीस होऊ लागला
पंजा म्हणे चौर्र्यास आता श्रीमंत वाटु लागला
विसरून निजरूप नुसत्या नामरुपी गुंतले
भलत्याच कुठल्या अवदसेच्या पाशात आता गुंतले
नुसता उपाधी भेद कोणी राजा नव्हे राणी नव्हे
आणखी सांगू पुढे तो खेळही अमुचा नव्हे
खेळतो दुसराच, त्याला पाहिले नाही कुणी
म्हणती तयाला इश,म्हणति आल्ला कुणी, येशू कुणी
त्याचा म्हणे हा खेळ, नुसते पत्ते आम्ही पत्यातले
एका परि पत्त्यास कळले मर्म हे पत्यातले
आहे इथे रंगेल कोणी पत्ता असा पत्यातला
आहे जरी पत्यातला तो नाही तसा पत्यातला
नामरूपाचा स्वतःच्या पत्ताच ना त्याला कधी
ना कशाची खंत होतो राजा कधी, दुर्री कधी
हासतो नुसताच आहे सर्वाहुनी हा वेगळा
आणखी सांगाल का हो वेदांत कोणी वेगळा
जिंदादिल
