शून्य

मी लहान होतो त्या वेळेस
माझ्या आईने विचारला प्रश्न मला एक
एका झाडावर पक्षी पाच
एक मारला बंदुकीने उरले किती सांग
मी माझी लहानशी बोटे आणि त्याहून ही लहानस डोक्यांनी
खूप वेळ विचार करुन
तिला म्हणालो उत्तर आहे चार
तिने मला हसतच जवळ घेतले
बाळ जगात सगळ्याच वजाबाक्या पाच वजा एक चार होत नाहीत
काही वेळेस पाच वजा एक पाचच असते
तर काही वेळेस पाच वजा एक शून्य

आज तू गेल्यावर मला जाणवत
काही वेळेस पाच वजा एक पाचच  तर काही वेळेस पाच वजा एक .....

मूळ पंजाबी कवी अज्ञात
स्वैर भाषांतर : कल्याण