रुम ५२

पदवीत्तर (Post graduate) शिक्षणासाठी मी पुण्यात आलो. पुण्या घर असल्यामुळे वसतीगृहात (Hostel) राहण्याचा प्रश्र्नच आला नाही. पण २००२-२००४ यावेळेत पुणे विद्यापिठातील वसतीगृह निरीक्षक (Rector) पण मला Hostel वरचा विद्यार्थी समजत असावेत.

रुम ५२ हि विशेष आवडीची रुम. या रुमवरचे अनेक किस्से आहेत (चला ४,५ Blog तरी भरतील).

एप्रिल, मे महिन्यातील दिवस. परीक्षा चालू झाल्या होत्या. "तु रुम वर आलास म्हणजे सगळी मुल आभ्यास करतात. परीक्षाच्या काळात तु रुम वरच रहा" रुमवरचा मित्र. "बंर". उद्या पासुन पेपर सुरु होणार होत्ते. पहिला पेपर "Regression analysis". मी आदल्या दिवशीच रुमवर गेलो. दुपार पासुन सर्वानी अभ्यास पण सुरु केला. ७,८ वाजले असतील. जेवणाचे डब्बे येण्याची वेळ झाली. एका मित्राने पत्ते काढले व डाव लावत बसला. यथावकाश डब्बे पण आले. जेवण झाल्यावर परत अभ्यास सुरु करणार होतोच. पण मगाशी डाव लावणारा तो डाव पुर्ण करत होता. त्याला मदतीला दुसरा मित्र आला. मग डाव लावण्यापेक्षा रम्मी खेळलेली बरी. म्हणुन रम्मीचा डाव सुरु झाला. एकाला दोन, दोनाला तीन आशे सर्वजण बसले (मी सुध्दा). दुसरे दिवशी चहा नाष्टा कोण देणार हे ठरवण्यासाठी. रात्रीचे १२:३० वाजले असतील तेव्हा कुठे डाव संपला. मग सर्वानी लवकर उठुन अभ्यास करयच ठरवंल.

रात्रीचे तीन, साडेतीन वाजले असतील. एका मित्राच्या पोटात दुखाला लागल. त्यान शेजारच्याला उठवल. आणि हळुहळू रुम जागी झाली. त्याच्या पोटात पण भंयकर दुखत असणार. "नाही रे, उद्यापर्यत मी जिवंत राहत नाही" वगरै,वगरै आशी त्याची वाक्य चालू होतीच. सर्व उपाय जे आम्ही करु शकतो ते सर्व करुनही झाले. मित्राचा त्रास वाढतच चालला होता. मग कुणीतरी रिक्षा आणली. रात्री रिक्षा मिळण फार मुश्किल होत. त्याला रिक्षात घातल. कुण्याच्यातरी मागुन आणलेल्या दोन गाड्यावर चौघ. जवळच असण्यार्या रत्ना हॉस्पिटला आम्ही गेलो. डॉक्टरानी तपासल व दाखल करुन घेतल (admit). डॉक्टराना विचारल "काही सिरियस?" "काही नाही उद्या ठीक होईल". तो पर्यत सकाळचे ६ वाजले होते. त्या मित्राच्या आई वडिलाना बोलावल. ते पण घाबरुन ११,१२ पर्यत आले. तो पर्यत आम्ही तिथेच. अभ्यासाचाच उजेड. पण पेपर देयचा ठरवल होतच.

पेपर दिला पण. देवाच्या दयेने आम्हचे टमके बरोबर लागले व आम्ही पास पण झालो. दुसर्या दिवशी त्याला हॉस्पिटल मधुन सोडल पण.